Στην παιδική ηλικία, πιθανώς όλοι διασκέδασαν όσο ο γιος μας Yarik σε αυτές τις φωτογραφίες . Μετά το χιόνι, και ακόμη πιο συχνά μετά τη βροχή, και όχι σε εσάς, αλλά σε έναν από τους φίλους σας, ρίχνοντας πάνω τους κρύες υγρές σταγόνες ή αφράτο λευκό χιόνι.

Ζούμε συνεχώς στο Κρασνοντάρ και στο χωριό Dakhovskaya (αυτό είναι στην ορεινή Adygea) έχουμε ένα μικρό χωριάτικο σπίτι. Εμείς, ως γονείς, είμαστε πολύ ευχαριστημένοι που ο γιος μας έχει αυτά τα «χωριάτικα» παιδικά χρόνια. Βλέπει, βλέπει πολλά, συχνά όσα στερούνται πολλά παιδιά της πόλης. Ένα μείον — θεωρεί ό,τι βλέπει ως δεδομένο, χωρίς απόλαυση και έκπληξη, με μια έκφραση προσώπου «τι φταίει αυτό…». Αλλά είναι ακόμα καλύτερο να το κάνετε. Αλλά από την παιδική του ηλικία απορρόφησε το πνεύμα του ταξιδιού.

Το χειμώνα, βλέπει χιόνι, πάντα… Μην εκπλαγείτε, συνδρομητές από άλλες περιοχές, το χιόνι είναι ελλιπές στο Κρασνοντάρ, συνήθως δεν θα μετρήσουμε το 2021, ήταν μοναδικό. Το καλοκαίρι, ο Yarik βλέπει επίσης χιόνι, στα υψίπεδα, όπου το χιόνι βρίσκεται σχεδόν για πάντα.

Το χειμώνα, έλκηθρα, χιονάνθρωποι και χιονοπόλεμοι με παιδιά από το χωριό. Και φυσικά, τσάι από βότανα δίπλα στην ξυλόσομπα. Και η σόμπα που έχουμε στο Dakhovskaya είναι πραγματική, ρωσική, για ένα τέταρτο του δωματίου , που δίνει ομοιόμορφη, απαλή, στεγνή θερμότητα, δεν μπορείτε να το πετύχετε αυτό με ηλεκτρικές θερμάστρες και κεντρική θέρμανση.

Όλοι έχουμε παιδικές αναμνήσεις. Θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια έναν χειμώνα πολύ χιονισμένο και ένα «τούνελ» στο πεζοδρόμιο δίπλα από το σπίτι μας για τους πεζούς, είχε τόσο χιόνι. Τώρα η αφθονία των αυτοκινήτων και του «μπετόν» δημιουργούν την επίδραση της ζέστης στην πόλη. Το χιόνι, ακόμη και με όλη του την αφθονία, έλιωσε πολύ γρήγορα φέτος, μετατρέποντας την πόλη σε ένα μεγάλο ρυάκι, όπως κατά τη διάρκεια μιας πλημμύρας στο δάσος.